- to kawał sukinsyna. My, przyjaciele Sheili,

sobie radzić w niebezpiecznych sytuacjach. Nie
- Na początek, co się wydarzyło w St. Augustine.
- A co ty robiłaś w szpitalu? - odpowiedział pytaniem na pytanie.
od sprawdzenia mieszkania Cindy.
- Zrozum, sytuacja stała się naprawdę niebezpieczna. Najpierw
- Boisz się?
- Sheila zachodzi do mnie czasem, ale często
Prawo jest beznadziejne... A więzienia
tylko z serem, jedną z pepperoni, jedną wegetariańską.
pieszczotami, odkrywając jego ciało na nowo, rozkoszując się jego siłą i
głowie przekrzywiony tupet.
- Przecież już się dziś spotkaliśmy. Mieliśmy
jeden weekend w miesiącu. Nie mógł wchodzić do
tylnym wyjściem.

Z jednej strony ją to ucieszyło, a z drugiej...
Tammy.
Kiedy nie wyglądało na to, żeby ona o nim myślała! Jego tytuł, władza i pieniądze nie robiły na niej najmniej¬szego wrażenia. Nie próbowała go sobą zainteresować. Na¬wet nie chciało się jej ładnie ubrać ze względu na niego! Owszem, dwa razy zrobiła się na bóstwo, ale tylko po to, by Ingrid nie traktowała jej z wyższością. Nie przyszło jej do głowy stroić się dla Marka i nawet się z tym nie kryła.
Powoli wszystko zaczynało układać się w sensowną ca¬łość. Dla jej matki i siostry liczyły się w życiu jedynie pie¬niądze i prestiż. Lara musiała ocenić, że warto zajść w ciążę i urodzić dziecko w zamian za małżeństwo z władcą.
Badacz Łańcuchów spojrzał uważnie na Małego Księcia, po czym powoli i z przekonaniem odpowiedział:
- Skoro nie wprowadziłeś mnie w błąd i naprawdę zamie¬rzałeś tu zamieszkać, to czemu nagle zmieniłeś zdanie? I skąd ten pośpiech? Czemu chcesz wyjeżdżać już jutro? O co w tym wszystkim chodzi?!
- Ty możesz wędrować z planety na planetę, ja zaś umiem wędrować inaczej. Widziałeś kiedyś opadającą świtem
powiedzieć, właśnie teraz, co kiedyś powiedziała mi Maska przy Lustrze Prawdy...
Tammy skinieniem głowy podziękowała kamerdynerowi, który podsunął jej krzesło.
- Dlaczego? - dopytywał się Mały Książę.
- To chodźmy najpierw nad brzeg morza. Jest tam duży kamień, na którym lubię siadać i marzyć, obserwując zachód
- Możesz mi zaufać - powiedział cicho.
- To absolutnie wykluczone!
- Królu, przybyłem do ciebie, by zapytać, czy nie potrzebujesz przyjaciela...
Adoptowaliśmy Henry'ego, Mark zajmuje się reformami, a ja dbam o okoliczny drzewostan, który liczy sobie ponad trzysta lat. Nie macie pojęcia, jakie wspaniale okazy tu ros¬ną! Niestety, wiele z nich potrzebuje natychmiastowej po¬mocy, a ja nie dam rady wykonać całej pracy, tym bardziej że Mark od jakiegoś czasu zabrania mi chodzenia po drze¬wach. Czy zgadniecie, dlaczego, jeśli podpowiem, że zrobi¬łam się trochę grubsza i że oboje jesteśmy z tego powodu niezmiernie szczęśliwi?